"Και να γιατί είμαι το πνεύμα της ανταρσίας, γιατί στα ιδανικά των κόσμων που γκρεμίζονται, φέρνω τα ιδανικά των κόσμων που γεννιούνται. Είμαι κάθε φορά το μέλλον..." Κ. Βάρναλης "ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ - ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Κατάθεση επερωτήσεων προς την Περιφερειακή Αρχή

[με βάση το άρθρο 16 του κανονισμού λειτουργίας του Περιφερειακού Συμβουλίου]
Κοινοποιούμε δύο επερωτήσεις που κατέθεσε ο σύμβουλος της «Ανταρσία στο Αιγαίο» Ανδρέας Μπάλλας προς τον πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου με τα παρακάτω θέματα: 


 

  1. Προμήθεια και εγκατάσταση εξοπλισμού για την κάλυψη του ψηφιακού τηλεοπτικού σήματος.

  2. Ενέργειες Περιφερειακής Αρχής για την διασφάλιση των συμφερόντων της απέναντι στους υπευθύνους για την κατάρρευση της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου-Λήμνου

     


ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ 1η
[με βάση το άρθρο 16 του κανονισμού λειτουργίας του Περιφερειακού Συμβουλίου]
ΘΕΜΑ: Πρόταση ένταξης έργου με θέμα «Υπηρεσίες ψηφιακού τηλεοπτικού σήματος σε περιοχές της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου»
Όπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση, μέσα από την διορισμένη από αυτήν Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, έχει παραχωρήσει την υπηρεσία εκπομπής ψηφιακού τηλεοπτικού σήματος στην κοινοπραξία έξι ιδιωτικών καναλιών (MEGA, ANT1, SKAI, ALPHA, STAR, Μακεδονία), την DIGEA.
Ο διαγωνισμός καταγγέλθηκε και μέσα στην Βουλή ως σκάνδαλο, καθώς η εταιρία ανέλαβε την ψηφιακή εκπομπή για 15 χρόνια με αποικιακού τύπου σύμβαση, με διαγωνισμό-παρωδία, χωρίς ανταγωνιστή, έναντι ευτελούς ποσού για τους μετόχους της και με τεράστιες απώλειες εσόδων για το Δημόσιο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ενώ το κόστος για την DIGEA θα είναι 18 εκ. ευρώ για 15 χρόνια, τα προσδοκώμενα έσοδα μπορεί να φτάσουν τα 30-40 εκ. τον χρόνο! Ταυτόχρονα, καθώς η DIGEA αποτελείται αποκλειστικά από κανάλια, τα χρήματα που υποτίθεται ότι θα δίνει, απ” την μία τσέπη θα βγαίνουν στην άλλη τσέπη θα μπαίνουν…
Πρόκειται για πλήρη έλεγχο του τηλεοπτικού τοπίου, όχι μόνο από την άποψη του περιεχομένου, όπως το έχουν μέχρι τώρα με τα ιδιωτικά κανάλια και με την κυβερνητική ΝΕΡΙΤ, αλλά και από άποψη ψηφιακής εκπομπής. Θα μπορεί δηλαδή ο πάροχος να ελέγχει το περιεχόμενο οποιουδήποτε καναλιού και αν δεν του αρέσει θα το κόβει. Όπως είχε κάνει με τον 902, ο οποίος προσπαθούσε να αναμεταδώσει το πρόγραμμα των εργαζομένων της ΕΡΤ.
Σήμερα, βρισκόμαστε σε μια φάση, κατά την οποία η DIGEA δεν ανταποκρίνεται ούτε στη στοιχειώδη υποχρέωσή της να έχει εγκατεστημένους τους αναγκαίους πομπούς για την ψηφιακή κάλυψη όλων των περιοχών της χώρας, με αποτέλεσμα χιλιάδες κάτοικοι στο Β. Αιγαίο και στην υπόλοιπη χώρα να μην έχουν πρόσβαση σε τηλεοπτικούς δέκτες, αφού και το αναλογικό σήμα έχει κοπεί.
Αντί λοιπόν οι φορείς της Πολιτείας να υποχρεώσουν την DIGEA να εκπληρώσει η ίδια στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της ή να ακυρώσουν την ανάθεση, βλέπουμε την Περιφέρεια Β. Αιγαίου να αναλαμβάνει η ίδια το κόστος που αναλογεί στην ιδιωτική εταιρία και μάλιστα με ένα πολύ μεγάλο ποσό (600.000 ευρώ) που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε άλλη κατεύθυνση, στα πλαίσια του ίδιου κωδικού (λ.χ. υποδομές πρόσβασης στο διαδίκτυο απομακρυσμένων περιοχών ή μικρότερων νησιών).
Επερωτάται η Περιφερειακή Αρχή:
  • Σε ποιες ενέργειες προέβη για να πιέσει τα αρμόδια υπουργεία και την εταιρία, πριν πάρει την απόφαση να αναλάβει η ίδια το κόστος αγοράς και εγκατάστασης του εξοπλισμού;
  • Εμπλέκεται η DIGEA σε κάποια φάση της αγοράς και εγκατάστασης των πομπών με την ευθύνη της Περιφέρειας, λ.χ. ενδέχεται να αγοραστούν από αυτήν οι αναμεταδότες ή να συνεργαστούν στην εγκατάσταση στελέχη της εταιρίας;
  • Ποια είναι η πολιτική θέση της Περιφερειακής Αρχής για την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων συχνοτήτων; Προτίθεται να πάρει πρωτοβουλίες για να προστατέψει το δημόσιο συμφέρον από τα ιδιωτικά συμφέροντα που τις λυμαίνονται και, αν ναι, ποιες θα είναι αυτές;

Μυτιλήνη, 18-11-2014
Ο επερωτών
Μπάλλας Ανδρέας
περιφερειακός σύμβουλος
Ανταρσία στο Αιγαίο – Αντικαπιταλιστική Αριστερά 



ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ 2η
[με βάση το άρθρο 16 του κανονισμού λειτουργίας του Περιφερειακού Συμβουλίου]
ΘΕΜΑ: Ενέργειες Περιφερειακής Αρχής για την διασφάλιση των συμφερόντων της απέναντι στους υπευθύνους για την κατάρρευση της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου-Λήμνου
Τον Μάρτιο του 2012 η Τράπεζα της Ελλάδος ανακάλεσε την άδεια λειτουργίας της Συνεταιριστικής Τράπεζα Λέσβου–Λήμνου λίγο πριν την κατάρρευση της. Πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ ήταν τα κεφάλαια που είχαν τοποθετηθεί στην Τράπεζα. Στην πλειοψηφία τους πρόκειται για τις οικονομίες εργαζομένων, αγροτών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων της Λέσβου και της Λήμνου (και ένα μικρό μέρος και από την Χίο). Η συνολική ζημιά από την κατάρρευση της Τράπεζας είναι πολύ πιθανό να ξεπεράσει τα 30 εκατομμύρια ευρώ. Οι 6.000 μεριδιούχοι της Συνεταιριστικής, πέρα από τα κεφάλαια που ήδη έχουν χάσει, κινδυνεύουν να πληρώσουν άλλα τόσα για να καλύψουν μέρος από τις ζημιές που δημιουργήθηκαν.
Δεν πρόκειται απλώς για διαχειριστικά ή επενδυτικά λάθη αλλά για συνειδητή πολιτική σειράς διοικήσεων της Τράπεζας για την ενίσχυση συγκεκριμένων μερίδων του ντόπιου κεφαλαίου. Σύμφωνα με τα κατά καιρούς δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου αλλά και με τα όσα εμμέσως έχει παραδεχθεί η Τράπεζα της Ελλάδος, η Συνεταιριστική κάλυπτε από τα ίδια κεφάλαια ακάλυπτες επιταγές πελατών της, χορηγούσε δάνεια σε επιχειρηματίες που ήταν αδύνατο να τα εξυπηρετήσουν λόγω του μικρού τζίρου των επιχειρήσεων τους, έχουν βρεθεί στην Τράπεζα φάκελοι δανειακών συμβάσεων χωρίς καν τα στοιχεία ταυτότητας των δανειοληπτών, ενώ επίσης χορηγούσε δάνεια χωρίς να λαμβάνει τις αναγκαίες εγγυήσεις. Γι” αυτό και πρώην ανώτερα στελέχη της Τράπεζας (του 2004) είναι αντιμέτωπα με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα για μία εκ των προαναφερομένων περιπτώσεων, ενώ το σύνολο της υπόθεσης διερευνάται από τον Οικονομικό Εισαγγελέα.
Τα επόμενα χρόνια η τράπεζα χορηγούσε μπόνους σε στελέχη και μερίσματα στους μεριδιούχους, παρότι οι ορκωτοί λογιστές τόνιζαν πως έπρεπε να κάνει προβλέψεις για επισφαλείς απαιτήσεις, οι οποίες αφορούσαν τα διαφόρων τύπων θαλασσοδάνεια που είχε χορηγήσει. Επίσης υπάρχουν πληροφορίες πως συνεχίστηκε η χορήγηση δανείων σε πρόσωπα (φυσικά και νομικά) πέραν των ορίων της πιστοληπτικής τους ικανότητας.
Αποτέλεσμα αυτών των πρακτικών ήταν να εξανεμιστούν τα κεφάλαια της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου-Λήμνου και το Μάρτιο του 2012 να ανασταλεί η λειτουργία της. Ανάμεσα σε αυτούς που έχασαν τα κεφάλαια που είχαν επενδύσει είναι ο Δήμος Λέσβου και η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου (ως διάδοχος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λέσβου). Τα κεφάλαια που έχασαν ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Μόνο για την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου οι απώλειες κεφαλαίων προσεγγίζουν τα 800.000 ευρώ. Πρόκειται για ίδια κεφάλαια, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν χωρίς τους περιορισμούς του Καλλικράτη για να καλύψουν πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Επίσης, τόσο η Περιφέρεια όσο και ο Δήμος Λέσβου κινδυνεύουν να κληθούν να πληρώσουν την αξία των συνεταιριστικών μερίδων που κατείχαν στο διπλάσιο, όπως προβλέπει το καταστατικό της Συνεταιριστικής για την κάλυψη των ζημιών που έχουν δημιουργηθεί. Στην περίπτωση αυτή η Περιφέρεια θα κληθεί να πληρώσει άλλο 800.000 ευρώ, πέραν αυτού που ήδη έχει χάσει.
Τεράστια ήταν η ζημιά που προκλήθηκε και στην τοπική οικονομία από το κλείσιμο της Τράπεζας καθώς, παρά τα προβλήματά της, κάλυπτε σημαντικό μέρος των αναγκών των μικρομεσαίων και πολύ μικρών τοπικών επιχειρήσεων σε κεφάλαια κίνησης.
Η προηγούμενη Περιφερειακή Αρχή ορθά έπραξε όταν απέσυρε τις καταθέσεις που είχε στην Τράπεζα, λίγο καιρό πριν το κλείσιμο της. Όμως πέραν αυτού δεν έκανε τίποτα για να διεκδικήσει τα κεφάλαια που είχε χάσει από τις συνεταιριστικές μερίδες που κατείχε.
Επερωτάται η Περιφερειακή Αρχή:
  1. Γνωρίζει το ακριβές μέγεθος της ζημίας για την περιουσία της Περιφέρειας από την κατάρρευση της Συνεταιριστικής Τράπεζας; Μπορεί ο εκκαθαριστής της Τράπεζας να ενημερώσει το σώμα για το εύρος της ζημίας που έχει καταγράψει, για τις υποχρεώσεις της Περιφέρειας έναντι της Τράπεζας, με βάση το νόμο και το καταστατικό της Τράπεζας, και για την πορεία της εκκαθάρισης;
  2. Τι προτίθεται να κάνει για να διασφαλίσει τα συμφέροντα τα δικά της και των μεριδιούχων;
  3. Προτίθεται η Περιφέρεια να γίνει μέλος του Συλλόγου Μεριδιούχων της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου-Λήμνου, ο οποίος έχει συσταθεί και λειτουργεί προσπαθώντας να διασφαλίσει τα συμφέροντα των μεριδιούχων, και να στηρίξει και με τον τρόπο αυτό τους ζημιωθέντες μεριδιούχους;
  4. Προτίθεται να συμμετάσχει στην προσφυγή που έχει ξεκινήσει από τον παραπάνω Σύλλογο κατά των πρώην διοικήσεων της Τράπεζας και κατά παντός άλλου υπευθύνου για παράβαση των κανόνων λειτουργίας των Τραπεζών και πλημμελείς ελέγχους που ζημίωσαν την Περιφέρεια ως μεριδιούχο;
  5. Έχει γίνει πρόβλεψη στο προϋπολογισμό για την κάλυψη των υποχρεώσεων που θα προκύψουν όταν η Περιφέρεια κληθεί να πληρώσει τα επιπλέον 800.000 ευρώ για τις ζημίες της Συνεταιριστικής; Αν όχι, πώς σκέπτεται να αντιμετωπίσει το ζήτημα αυτό η Περιφερειακή Αρχή;

Μυτιλήνη, 18-11-2014
Ο επερωτών
Μπάλλας Ανδρέας
περιφερειακός σύμβουλος
Ανταρσία στο Αιγαίο – Αντικαπιταλιστική Αριστερά


Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΩΝ




Τοποθέτηση του Ανδρέα Μπάλλα στο Περιφερειακό Συμβούλιο της 10/11
Η «Ανταρσία στο Αιγαίο» είχε τοποθετηθεί δημόσια και στις αρχές της άνοιξης, με αφορμή την παράταση της προσωρινής αδειοδότησης των ελαιοτριβείων, όσον αφορά το πρόβλημα της διαχείρισης των αποβλήτων της επεξεργασίας του ελαιοκάρπου. Ισχυριστήκαμε τότε και ισχυριζόμαστε και τώρα ότι ο προσανατολισμός στη διφασική τεχνολογία που προωθεί η Ε.Ε. θα έχει αμφίβολα αποτελέσματα για την αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού προβλήματος, αν δεν δημιουργήσει και νέα προβλήματα. Το βέβαιο όμως είναι ότι απαιτεί μεγάλες δαπάνες σε πάγιο και μηχανολογικό εξοπλισμό από τα ελαιοτριβεία και τα πυρηνελαιουργεία, δαπάνες που δύσκολα θα μπορέσουν να καλύψουν οι συνεταιρισμοί και οι μικροί ελαιοτριβείς, με κόστος που θα μετακυλιστεί στον παραγωγό και θα αδυνατίσει τη βιωσιμότητα της καλλιέργειάς του. Ήδη ο παραγωγός είναι χτυπημένος από την κρίση, τις εξευτελιστικές τιμές των προϊόντων, την έλλειψη ρευστότητας και την απουσία κάθε είδους κρατικής προστασίας.
Όλοι σήμερα επίσης αναγνωρίζουν ότι είναι αδύνατο άμεσα στη Λέσβο να δοθεί αποτελεσματική λύση. Οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες και η διφασική πυρήνα, καθώς θα είναι αδύνατο να τύχει άμεσης επεξεργασίας, θα σωρεύεται σε δεξαμενές με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τεράστια προβλήματα κακοσμίας.
Ας έχουμε στο νου μας και το παράδειγμα της Καλαμάτας, όπου καινούργιες εγκαταστάσεις πυρηνελαιουργείου έκλεισαν υπό το βάρος του τεράστιου κόστους παραγωγής. Σε αύξηση του κόστους παραγωγής οδηγεί σχεδόν το σύνολο των άλλων μεθόδων επεξεργασίας του «κατσίγαρου» που έχουν εμφανιστεί ως σήμερα.
Στόχος λοιπόν σήμερα πρέπει να είναι η εξέταση και η ανάπτυξη μεθόδων διαχείρισης των παραπροϊόντων του ελαιοκάρπου τεχνικά (περιβαλλοντικά) ορθών και οικονομικά βιώσιμων. Μια τέτοια τεχνική είναι η εδαφοποίηση του «κατσίγαρου»φερτάρδευση»), της εφαρμογής σε καλλιεργούμενα εδάφη, προκειμένου να αξιοποιηθεί η υψηλή περιεκτικότητά του σε οργανική ουσία και θρεπτικά συστατικά. Πρόκειται για μια μέθοδο επιστημονικά τεκμηριωμένη, φιλική στο περιβάλλον που δεν απαιτεί επενδύσεις σε πάγια και μηχανολογικό εξοπλισμό. Η τεχνική αυτή εντάχθηοιαιακε και σε ερευνητικά προγράμματα της Ε.Ε. στη Ελλάδα, τα οποία παρουσίασαν πολύ θετικά αποτελέσματα. Ήδη είναι διαδεδομένη και εφαρμόζεται σε σημαντικές ελαιοπαραγωγούς χώρες, την Ιταλία (1996) και την Πορτογαλία (2000). Τη μέθοδο αυτή έχει προτείνει και το Ινστιτούτο Ελαίας και Υποτροπικών Φυτών των Χανίων και έχει παρουσιαστεί πριν κάποια χρόνια και στη Λέσβο από τον Διευθυντή του Ινστιτούτου κ. Χαρτζουλάκη, ώστε κανείς να μην μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν την γνωρίζει.
Ενώ αυτή η τεχνική λοιπόν είναι διεθνώς καθιερωμένη και επιτυχημένη, η Περιφερειακή Αρχή και το Περιφερειακό Συμβούλιο του Β. Αιγαίου δεν έκαναν τίποτα ως σήμερα για να την προωθήσουν ή έστω για να εξετάσουν τις δυνατότητες εφαρμογής της στη Λέσβο και στα άλλα νησιά. Περιφέρεια και κυβέρνηση έχουν την κύρια ευθύνη γι’ αυτό καθώς συνειδητά στηρίζουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα των εταιρειών που πωλούν τα μηχανήματα για τα διφασικά ελαιοτριβεία και πυρηνελαιουργεία και τις αντίστοιχες επιχειρήσεις.
Σε κάθε περίπτωση, είναι σήμερα σαφές ότι κάθε προσπάθεια συμμόρφωσης με ένα νέο πλαίσιο περιβαλλοντικών όρων δεν εκπορεύεται από πραγματικό ενδιαφέρον για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά από τις επιδιώξεις του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη λεγόμενη «πράσινη» ανάπτυξη, για ευκαιρίες επενδύσεων και αύξησης των κερδών και για μονοπωλιακή συγκέντρωση της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγικής, μεταποιητικής και εμπορικής δραστηριότητας. Η Ε.Ε. θεωρεί σημαντικότερο πρόβλημα τα απόβλητα των ελαιοτριβείων της Λέσβου από την απόρριψη των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο. Πίσω λοιπόν από την αρχική άρνηση της πλειοψηφίας του Περιφερειακού Συμβουλίου να συζητηθεί το αίτημα των ελαιοτριβέων και το ενδεχόμενο αναστολής της παράτασης αδειοδότησης των ελαιοτριβείων βρίσκονται τέτοια συμφέροντα και λογικές.
Να το πούμε κι αλλιώς: Κάθε νέα φαεινή έμπνευση της Ε.Ε. που σχετίζεται με την δήθεν προστασία του περιβάλλοντος οδηγεί στο ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των παραγωγικών συνεταιρισμών και των μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων. Ας δούμε τι έγινε στη Λέσβο και με τα σφαγεία. Ο παραγωγός είναι ολοένα και περισσότερο εξαρτημένος από τα μονοπώλια που επεξεργάζονται και διαθέτουν τα προϊόντα του και δουλεύει με όρους δουλοπάροικου.
Η κ. Κυρίτση συμφωνεί μαζί μας στις παραπάνω διαπιστώσεις, όπως φαίνεται από την τοποθέτησή της. Όταν λέει όμως ότι «υπάρχει μια αποσπασματική αντιμετώπιση του θέματος, η οποία υποτιμά την ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης του πρωτογενούς τομέα», πέφτει σε μια τεράστια αντίφαση, εφόσον είναι σαφές ότι οι προσπάθειες αυτές δεν είναι καθόλου αποσπασματικές αλλά εντάσσονται ακριβώς στο σχέδιο της Ε.Ε. και της κυβέρνησης για τον πρωτογενή τομέα. Καθόλου δεν ενδιαφέρονται αυτοί για παραγωγική ανασυγκρότηση με άξονα τα συμφέροντα του παραγωγού· ενδιαφέρονται για νέα κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο και για την ενίσχυση των μονοπωλίων. Φιλολαϊκή παραγωγική ανασυγκρότηση εντός Ε.Ε.. δεν μπορεί να υπάρξει. Το σχέδιο McKinsey που παράγγειλε η Τράπεζα Πειραιώς, ως οιονεί ιδιοκτήτρια της αγροτικής παραγωγής, και το οποίο περιγράφει αναλυτικά τους στόχους της συγκεντροποίησης είναι χαρακτηριστικό (τέσσερα ελαιοτριβεία πανελλαδικά, μία εξαγωγική εταιρία κ.λπ.).
Εμείς διάθεση να χαϊδέψουμε τα αυτιά των ελαιοτριβέων δεν έχουμε. Έχουν τεράστια ευθύνη για τη μη προσαρμογή τους στους στοιχειώδεις περιβαλλοντικούς όρους ενώ γνώριζαν τις εξελίξεις από το 1992. Καμία κίνηση όμως δεν έκαναν προς αυτήν την κατεύθυνση, με μικρές εξαιρέσεις, ακουμπώντας πάνω στο μαξιλαράκι της πολιτικής προστασίας. Πολλά από τα σημεία που καταθέτουν σήμερα στο υπόμνημά τους είναι σε θετική κατεύθυνση αλλά τους καλούμε να πάρουν κι αυτοί θέση πάνω στην πρόταση που καταθέτουμε εμείς.
Για εμάς η προσωρινή αδειοδότηση είναι αναπόφευκτη αλλά δεν αποτελεί λύση. Επαναφέρουμε την πρότασή μας για την προώθηση της τεχνικής της εδαφοποίησης του «κατσίγαρου», που είναι φιλική για το περιβάλλον και διασώζει πόρους για τους παραγωγούς. Στηρίζουμε την σχετική πρώτη πρόταση τροποποίησης της νομοθεσίας, όπως διατυπώθηκε από την Προϊσταμένη της Δ/νσης Βιομηχανίας, Ενέργειας & Φυσικών Πόρων στην επιτροπή.
Η Περιφερειακή Αρχή, πέρα από την διάθεσή της να συμμορφώνεται με το ισχύον νομικό πλαίσιο, οφείλει να εκφέρει και μια πολιτική τοποθέτηση για την επιλογή της, την οποία ως σήμερα αποφεύγει επιμελώς. Ποια είναι η θέση της για τη διφασική τεχνολογία;
Σε κάθε περίπτωση, για εμάς η Πολιτεία οφείλει να επιδοτεί ως και το 100% μέσα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων τις όποιες μετατροπές επιβάλλει νομοθετικά να κάνουν οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί. Κυρίως οφείλει να ακούσει και προχωρήσει το γρηγορότερο στην υλοποίηση προτάσεων για τη διαχείριση των αποβλήτων του ελαιοκάρπου οι οποίες θα εκπορεύονται όχι από τα οικονομικά συμφέροντα αλλά από ανεξάρτητες περιβαλλοντικές μελέτες- για τις οποίες προσπαθούμε να συμβάλλουμε κι εμείς να ακουστούν- και με κριτήριο την ενίσχυση και όχι την εξόντωση του παραγωγού και των συνεταιρισμών. Γι’ αυτό καλούμε τον αγροτοκτηνοτροφικό κόσμο σε εγρήγορση, γιατί το δίκιο του αυτό, το δικαίωμα να ζει αξιοπρεπώς από το εισόδημά του, κανείς δεν θα του το χαρίσει άπλετα αλλά θα το κερδίσει ο ίδιος με αγώνες.