"Και να γιατί είμαι το πνεύμα της ανταρσίας, γιατί στα ιδανικά των κόσμων που γκρεμίζονται, φέρνω τα ιδανικά των κόσμων που γεννιούνται. Είμαι κάθε φορά το μέλλον..." Κ. Βάρναλης "ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ - ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Ενημερωτικό σημείωμα για τη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου με θέμα την υγεία στο Β. Αιγαίο



Η ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου Β. Αιγαίου της 26ης Ιανουαρίου περιείχε ήσσονος σημασίας τυπικά ζητήματα, με εξαίρεση τη συζήτηση για τα προβλήματα στο χώρο του συστήματος υγείας στα νησιά της περιφέρειας.
Για το ζήτημα αυτό ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου, σε συνεννόηση με την Περιφερειάρχη κ. Καλογήρου, κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να περιορίσει τη συζήτηση στα προβλήματα της ΠΕ Σάμου, παρερμηνεύοντας κατά το δοκούν την εισήγηση της παράταξης της «Λαϊκής Συσπείρωσης», η οποία πρότεινε το θέμα και το οποίο αφορούσε όλη την Περιφέρεια. Έτσι δεν έδωσε τον λόγο, ως όφειλε, στον πρόεδρο των Ιατρών του ΕΣΥ Λέσβου κ. Σ. Παυλή για να μιλήσει για τα προβλήματα της υγείας στο νησί. Ο περιφερειακός σύμβουλος της «Ανταρσία στο Αιγαίο» Ανδρέας Μπάλλας κατήγγειλε το γεγονός αυτό ως φίμωση, προκειμένου να συγκαλυφθούν συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες της Περιφέρειας.
Ειδικότερα, κατήγγειλε ότι η Περιφέρεια φάνηκε εντελώς αναξιόπιστη απέναντι στην ίδια της την πρωτοβουλία για την επιδότηση με 500 ευρώ των αγροτικών ιατρών που θα στελεχώσουν απομακρυσμένα ιατρεία της Περιφέρειας. Όπως καταγγέλθηκε από τους γιατρούς, όσοι νέοι γιατροί ήρθαν να κάνουν το αγροτικό τους στη Λέσβο δεν πήραν την προβλεπόμενη ενίσχυση από την Περιφέρεια και όπως φαίνεται είναι γενικά πολύ δύσκολο να την πάρουν, παρά το γεγονός ότι στα υπόλοιπα νησιά την λαμβάνουν κανονικά. Ταυτόχρονα, καταγγέλθηκε ότι η Περιφέρεια ως σήμερα έπαιζε «κρυφτούλι» και δεν ενημέρωνε τους ενδιαφερόμενους γιατρούς για το τι μέλλει γενέσθαι. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να βρεθούν εκτεθειμένοι κάποιοι νέοι γιατροί που επέλεξαν να έρθουν στη Λέσβο με κίνητρο αυτό το επίδομα, καθώς είναι γνωστό ότι αμείβονται με ελάχιστα χρήματα και δουλεύουν με ιδιαίτερα δύσκολους όρους.
Η απάντηση της κ. Καλογήρου για όλα αυτά είναι ότι «φταίει η υπάλληλος της Υπηρεσίας Δημοσιονομικού Ελέγχου της Λέσβου που δεν εγκρίνει το κονδύλι». Πέρα από το γεγονός της ανάδειξης της καφκικής γραφειοκρατίας πίσω από την οποία οχυρώνεται η αντιλαϊκή επίθεση των τελευταίων χρόνων, δεν παύει η Περιφέρεια να έχει τεράστιες πολιτικές ευθύνες για το πρόβλημα αυτό που δημιουργήθηκε. Ευθύνες απέναντι στους γιατρούς που ήρθαν στη Λέσβο για το αγροτικό τους και βάζουν κι απ’ την τσέπη τους για να κάνουν εφημερία, ευθύνες και απέναντι στις τοπικές κοινωνίες που δύσκολα θα ξαναδούν γιατρό μετά το κακό αυτό προηγούμενο. Ευθύνες γιατί ενώ χειρίζεται «εξαιρετικά» τις συναλλαγές της με εργολάβους και μελετητές, υποτιμά και προσβάλει τους ανθρώπους του μόχθου που προσφέρουν στην κοινωνία.
Το ζήτημα αυτό πρέπει να γίνει γνωστό την τοπική κοινωνία για να ασκηθεί πίεση και να δοθεί άμεσα λύση, ώστε να πάρουν τα οφειλόμενα οι γιατροί και να μπορέσουν να προσφέρουν αξιοπρεπώς στα δυσπρόσιτα μέρη που υπηρετούν.
Όσον αφορά τα προβλήματα στο σύστημα υγείας, τόσο στην ΠΕ Σάμου που αναπτύχθηκαν διεξοδικά όσο και στα υπόλοιπα νησιά, ο Ανδρέας Μπάλλας τόνισε ότι αποτελούν συνέπεια μιας καταστροφικής πολιτικής της τελευταίας εξαετίας και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς ρήξη με τα μνημόνια, το ευρώ, την ΕΕ, τις πολιτικές του κεφαλαίου και το πολιτικό σύστημα που τις υπηρετεί.
Στα πλαίσια αυτά, η Περιφέρεια Β. Αιγαίου θα πρέπει να σταθεί στο πλευρό των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των αγροτών, των επαγγελματιών, που σήμερα ξεσηκώνονται ενάντια στο ασφαλιστικό-έκτρωμα και στα παραδοτέα του τρίτου μνημονίου. Και μπορεί η ευθύνη για τις κοινωνικές υπηρεσίες (παιδεία, υγεία, πρόνοια, ασφάλιση) να ανήκει στο κεντρικό κράτος- και άρα εκεί να απευθύνεται η διεκδίκηση- αλλά οι ευθύνες της Περιφέρειες είναι υπαρκτές και συγκεκριμένες: κόντρα στις πολιτικές που εξαθλιώνουν την κοινωνία, να στήσει ένα δίχτυ προστασίας για τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα και να αναπτύξει πολιτικές κοινωνικής αλληλεγγύης (ιδίως σε μια περιοχή με μεταναστευτικές ροές), να είναι συνεπής απέναντι στις συμβατικές της υποχρεώσεις (λ.χ. απέναντι στα προνοιακά ιδρύματα, στο ΔΣ των οποίων συμμετέχει θεσμικά η Περιφέρεια και τα οποία υποχρηματοδοτούνται) και πολύ περισσότερο συνεπής απέναντι σε πρωτοβουλίες της, όπως αυτή της επιδότησης των αγροτικών ιατρών στις δυσπρόσιτες περιοχές της περιφέρειας. Σε όλα αυτά η Περιφέρεια ως σήμερα αποδεικνύεται ανεπαρκής και αυτό το δείχνει και η στάση της στο ζήτημα που έφερε η «Ανταρσία στο Αιγαίο» για την επιδότηση των αγροτικών ιατρών.
Η «Ανταρσία στο Αιγαίο» ψήφισε το κείμενο με τα αιτήματα που πρότεινε η «Λαϊκή Συσπείρωση» και υιοθετήθηκε ομόφωνα, καθώς και την προσθήκη που απέρριψε η πλειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου για τη διεκδίκηση της «κατάργησης της επιχειρηματικής δράσης στον χώρο της υγείας» και για «αποκλειστικά δημόσιο σύστημα υγείας». Με αυτήν την εξαίρεση γίνεται σαφές ότι ο «αντιμνημονιακός» αγώνας του Περιφερειακού Συμβουλίου και των περισσότερων παρατάξεων σε αυτό είναι εντελώς ρηχός και κούφιος, αφού αρνείται να αντιμετωπίσει την καρδιά του προβλήματος στον χώρο της υγείας που είναι η απαξίωση του δημόσιου συστήματος προκειμένου να κερδίζουν τα ιδιωτικά μονοπώλια. Και αν δεν δούμε αυτήν την παράμετρο, αξιόπιστο δημόσιο σύστημα υγείας δεν πρόκειται να δούμε ποτέ.

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Για το ΠΕΠ Β. Αιγαίου

Τις προηγούμενες ημέρες η Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Χριστιάνα Καλογήρου ανακοίνωσε σε πανηγυρικό τόνο την υπερκάλυψη του στόχου απορρόφησης των πόρων του ΠΕΠ Βορείου Αιγαίου της περιόδου 2007–2013, υποστηρίζοντας ότι ήταν μια επιτυχία που οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αποτελεσματική δουλειά που έκανε η δική της Περιφερειακή Αρχή και οι υπηρεσίες. Η κ. Καλογήρου παράθεσε στοιχεία και αριθμούς- που κατά τη γνώμη της είναι εντυπωσιακά- αλλά απέφυγε να μπει στην ουσία και να εξηγήσει ποιο είναι το αναπτυξιακό αποτέλεσμα που άφησε πίσω του το ΠΕΠ Βορείου Αιγαίου της περιόδου αυτής.
Αν αφήσουμε για μια στιγμή στην άκρη τις πολύ ωραίες φωτογραφίες με τα έργα που χρηματοδοτήθηκαν από το πρόγραμμα και δούμε την πραγματικότητα, η εικόνα αλλάζει: παρά την απορρόφηση των πόρων του ΠΕΠ Βορείου Αιγαίου, τους πόρους από το πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης «Αλέξανδρος Μπαλτατζής», τους πόρους των προγραμμάτων χρηματοδότησης μικρομεσαίων επιχειρήσεων του ΕΣΠΑ, τα προγράμματα Leader και ΟΠΑΑΧ, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Περιφέρειας (που είναι μια στοιχειώδης ένδειξη της αναπτυξιακής πορείας μιας περιοχής) όχι μόνο δεν αυξήθηκε αλλά σημείωσε μεγάλη μείωση. Παράλληλα, καταγράφηκε εκρηκτική αύξηση της ανεργίας και τεράστιας έκτασης καταστροφή της παραγωγικής βάσης στα νησιά του Βορείου Αιγαίου.
Όταν ξεκίναγε η υλοποίηση του ΠΕΠ Βορείου Αιγαίου το 2010, οι δηλωμένοι άνεργοι που αναζητούσαν εργασία στα νησιά της Περιφέρειας ήταν 7.715, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ. Το 2015 οι άνεργοι αναζητούντες εργασία ανήλθαν σε 12.450. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ το 2010 στα νησιά του Βορείου Αιγαίου ήταν 15.304 € και το 2013 είχε πέσει στα 12.881 €. Εύκολο είναι να φανταστούμε που έχει κατρακυλήσει το κατά κεφαλήν ΑΕΠ το 2015. Υπάρχουν ακόμα δεκάδες παραδείγματα και στατιστικά στοιχεία για τις εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, παραγωγικές και εμπορικές, που έκλεισαν από το 2010 ως σήμερα, για τους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους που εγκατέλειψαν την αγροτική παραγωγή κ.λπ..
Το συμπέρασμα από όλα αυτά βγαίνει αβίαστα: οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις και τα αναπτυξιακά προγράμματα όχι μόνο δεν ανοίγουν προοπτικές ανάπτυξης αλλά μας οδηγούν ολοταχώς στην καταστροφή και την οικονομική κατάρρευση. Αυτή η καταστροφική πορεία δεν είναι συνέπεια μόνο των μνημονίων αλλά έχει ξεκινήσει ήδη από τα πρώτα χρόνια της ένταξης της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ. Η εφαρμογή των μνημονίων αναβάθμισε ποιοτικά αυτή την διαδικασία και επιτάχυνε τους ρυθμούς. Κι όσο η χώρα και τα νησιά μένουν δέσμια των ίδιων καταστροφικών πολιτικών τόσο η κατάσταση θα χειροτερεύει.
Δεν θα αρνηθούμε βέβαια- για να είμαστε δίκαιοι- ότι μέσα στα έργα που ολοκληρώθηκαν υπάρχουν και κάποιες υποδομές απολύτως απαραίτητες ή ότι οι υπηρεσίες που εργάστηκαν για να μην χαθεί ούτε ευρώ είναι ιδιαιτέρως αξιέπαινες. Ωστόσο αυτό δεν αναιρεί τη γενική εικόνα, ότι το ΠΕΠ, όπως και όλες οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, υλοποιούν τις επιδιώξεις και τις προτεραιότητες του μεγάλου κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι τις ανάγκες των κατοίκων των νησιών μας. Αυτή η κατεύθυνση θα ενταθεί πολύ περισσότερο τη νέα προγραμματική περίοδο.
Με αυτήν την έννοια, και το νέο ΠΕΠ δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει ουσιαστικά την κρίση που μαστίζει τους κατοίκους των νησιών του Β. Αιγαίου, να χτυπήσει την ανεργία, να στηρίξει την παραγωγή, να διαμορφώσει δομές κοινωνικής αλληλεγγύης, να επενδύσει σε χρήσιμα έργα υποδομής, γιατί αυτά δεν βρίσκονται μέσα στις προτεραιότητες (και τις δυνατότητες) της ΕΕ και του κεφαλαίου. Αντίθετα, θα χρηματοδοτηθούν κυρίως προγράμματα ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, διεύρυνσης της ελαστικής εργασίας- απασχόλησης, υποδομές που εξυπηρετούν μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους κ.λπ.. Έργα που ήταν προγραμματισμένα και είχαν ξεκινήσει, όπως το λιμάνι του Σιγρίου ή ο άξονας Καλλονής-Πέτρας στη Λέσβο κινδυνεύουν να ματαιωθούν. Άλλες βασικές κοινωνικές προτεραιότητες και ανάγκες δεν εντάσσονται καν σε κανέναν σχεδιασμό. Τέτοιες είναι λ.χ. η δημιουργία κρατικής ακτοπλοϊκής εταιρείας για να εξασφαλιστεί η πολλαπλή καθημερινή σύνδεση των νησιών της περιφέρειας (ώστε να εξελιχθούν σε ενιαίο κοινωνικό και οικονομικό χώρο), η στήριξη του αγροτοκτηνοτροφικού κόσμου (δημιουργία κρατικο- συνεταιριστικών εργοστασίων γάλακτος και σφαγείων,  εγγειοβελτιωτικά έργα, εκπαίδευση σε νέες τεχνικές και καλλιεργητικές πρακτικές, δημιουργία Ινστιτούτου Αγροτικής Οικονομίας για τα νησιά του Αιγαίου κ.ά.), πολιτικές που να στηρίζουν τη μόνιμη και σταθερή εργασία, υποδομές άθλησης, πολιτισμού και ψυχαγωγίας για να μείνουν οι νέοι άνθρωποι στον τόπο τους.
Για την Ανταρσία στο Αιγαίο η «αξιοποίηση» των ευρωπαϊκών πόρων δεν είναι η λύση για τα προβλήματα των εργαζομένων αλλά το «πρόβλημα». Δεν συμβάλλουν στην γενικότερη «ανόρθωση» και την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών αλλά επιτείνουν την κρίση και την ύφεση, προς όφελος λίγων μεγάλων μονοπωλιακών μερίδων του κεφαλαίου. Η αποδέσμευση από την ΕΕ, η έξοδος από το ευρώ, η διαγραφή του δημοσίου χρέους, η εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων είναι απολύτως απαραίτητα μέτρα για να σταματήσει η πορεία προς την καταστροφή.