Μαύρο σε αυτούς που καταστρέφουν το παρόν μας και υποθηκεύουν το μέλλον μας.
Ένα χρόνο μετά την υπογραφή του μνημονίου ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την διεθνή καπιταλιστική μαφία των ΕΕ – ΕΚΤ - ΔΝΤ, η ταξική πάλη στην χώρα, οδηγείται σε νέα ανώτερη κλίμακα. Η αδυναμία του εργατικού κινήματος να ορίσει τα δεδομένα και η ανεπάρκεια ως τώρα της Αριστεράς να διατυπώσει ένα σχέδιο αντι-ηγεμονίας απέναντι στην αστική πολιτική είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη, αυτή που κυοφορεί τις ιστορικές εξελίξεις και αναγκαστικά θα ωριμάσει και τον υποκειμενικό παράγοντα, είναι ότι ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια των εργαζόμενων και της νεολαίας αντιλαμβάνονται ότι ο καπιταλισμός δεν θα τους δώσει τίποτα πια από μόνος του, ούτε καν φρούδες ελπίδες, αν δεν του τα πάρουν οι ίδιοι.
Σ’ αυτό το φόντο διεξάγονται στις 18 Μάη οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές, ένα σημαντικό πολιτικό ραντεβού για τη σπουδάζουσα νεολαία. Στην μάχη αυτή κάθε πολιτική γραμμή δοκιμάζεται.
Η κυβερνητική ΠΑΣΠ και η «συμπολιτευόμενη» ΔΑΠ με κάθε τρόπο προσπαθούν να μην χρεωθούν την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια που εκφράζεται απέναντι στους πολιτικούς τους φορείς –ΠΑΣΟΚ και ΝΔ- και να αποτελέσουν δύναμη στήριξης για την πολιτική που αυτοί προωθούν. Θέλουν την επόμενη ημέρα των εκλογών να σταλεί μήνυμα επιβεβαίωσης της πολιτικής αυτής που διαλύει τα δικαιώματά της νεολαίας σε εκπαίδευση και εργασία. Το στοίχημα για την αντικαπιταλιστική Αριστερά και την ΕΑΑΚ είναι σε αυτήν την μάχη να εκφραστεί ακριβώς το αντίθετο. Να εκφραστεί με τον πιο σαφή τρόπο η δυσαρέσκεια απέναντι σε αυτή την πολιτική και να μετατραπεί σε υπαρκτή δυνατότητα ρήξης και ανατροπής μέσα από τους συλλογικούς αγώνες του επόμενου διαστήματος.
Η νεολαία με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πρέπει να καταδικάσει την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ που φέρνουν έναν νέο κοινωνικό μεσαίωνα. Μείωση μισθών, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, νέο ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις και κατάργηση κοινωνικών παροχών και επιδομάτων. Μέτρα αναγκαία για το κεφάλαιο που όμως αμφισβητούν στην ουσία την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, φέρνουν στα όρια της εξαθλίωσης την κοινωνική πλειοψηφία και υπόσχονται στην νεολαία ένα μέλλον ανεργίας, ανέχειας και αβεβαιότητας. Πρέπει να ηττηθεί η πολιτική της λιτότητας, των περικοπών, της υποταγής των πάντων στους νόμους της αγοράς. Η πολιτική που τσακίζει την παιδεία, την υγεία και κάθε έννοια κοινωνικού αγαθού προχωρώντας στο κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων ακόμα και πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα ΤΕΙ Πειραιά αλλά και αυτό της Αρχιτεκτονικής σχολής του ΕΜΠ! Για να ηττηθεί αυτή η πολιτική πρέπει σε αυτές τις εκλογές να ηττηθεί η ΠΑΣΠ. Η παράταξη που στα πανεπιστήμια υπερασπίζεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο αυτές τις επιλογές. Η παράταξη που στέκεται δίπλα σε όλες τις τομές που φέρνει η κυβέρνηση, που στηρίζει τις επιλογές της Διαμαντοπούλου για το πανεπιστήμιο της αγοράς. Ένα πανεπιστήμιο με κύριο άξονα λειτουργίας τα επιχειρηματικά κριτήρια. Ένα πανεπιστήμιο που θα βγάζει τους αυριανούς εργαζόμενους χωρίς κανένα εργασιακό και επαγγελματικό δικαίωμα.
Αν υπάρχει μία φοιτητική παράταξη που μπορεί να βλέπει τις πολιτικές της θέσεις να επιβεβαιώνονται απόλυτα μέσα από την αντιδραστική επίθεση της κυβέρνησης αυτή είναι σίγουρα η ΔΑΠ ΝΔΦΚ. Τη φετινή χρονιά μάλιστα η ΔΑΠ ΝΔΦΚ προχώρησε ένα βήμα παραπέρα καταθέτοντας μια πλήρως αντιδραστική πρόταση που μιλάει για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, κατάργηση του ασύλου, χρηματοδότηση των ιδρυμάτων από επιχειρήσεις, αξιολόγησή τους από εξωτερικούς φορείς με βάση τις ανάγκες της αγοράς, κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων. Ποτέ άλλωστε η ΔΑΠ δεν έκρυψε τη χαρά της για την εφαρμογή των νόμων της ΕΕ και των κυβερνήσεων, αποδοχή της βάρβαρης κοινωνικής πραγματικότητας που μας ετοιμάζουν.
Ο πιο ξεκάθαρος τρόπος καταδίκης αυτής της πολιτικής, περνά μέσα από την ενίσχυση της ΕΑΑΚ. Η πολιτική στήριξη των ψηφοδελτίων της ΕΑΑΚ σημαίνει πολιτική στράτευση με την λογική των αγώνων για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Σημαίνει στήριξη όλων των μαχών του προηγούμενου διαστήματος σε διάφορους κλάδους και στις μεγάλες απεργίες, αλλά και συλλογική στράτευση στις μάχες που μας περιμένουν από την επόμενη μέρα των εκλογών. Σημαίνει ενίσχυση της λογικής που συγκρούστηκε με την κυβέρνηση και το μνημόνιο και της πολιτικής γραμμής που πάλεψε μέσα στους συλλόγους και στον δρόμο για να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο έκτρωμα της Διαμαντοπούλου. Το κυριότερο όμως είναι πως ενίσχυση της ΕΑΑΚ σηματοδοτεί δυνατότητα και ελπίδα για τους αγώνες του επόμενου διαστήματος τόσο για το φοιτητικό όσο και για ευρύτερα το λαϊκό κίνημα. Από την σκοπιά αυτή και με το βλέμμα στραμμένο στους αγώνες που έρχονται η ΕΑΑΚ δηλώνει αποφασισμένη για την μάχη της γενιάς μας. Το μόνο χρέος που καλούμαστε να πληρώσουμε είναι αυτό της ανατροπής τους.
Σε θέση μάχης η ΕΑΑΚ
Με ενίσχυση της παρέμβασης και της δράσης τους ξεκίνησαν αμέσως μετά τη διακοπή του Πάσχα τα σχήματα της ΕΑΑΚ σε ολόκληρη την Ελλάδα. Με άξονα την επανεμφάνιση του φοιτητικού κινήματος ενάντια στο Μνημόνιο και τη διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου αλλά και τη δυναμική παρουσία της αντικαπιταλιστικής Aριστεράς στις φοιτητικές εκλογές της 18ης Μαϊου. Ήδη το Σαββατοκύριακο αυτό διεξάγονται φεστιβάλ της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας στο Ηράκλειο και το ΤΕΙ Πειραιά, ενώ έχουν προηγηθεί μέσα στο χρόνο σε πολλές πόλεις της Ελλάδας όπως τα Χανιά, ο Βόλος, η Αλεξανδρούπολη και αλλού.
Μέσα στις επόμενες μέρες εκδηλώσεις και συζητήσεις οργανώνονται στο σύνολο των πανεπιστημιακών σχολών και των ΤΕΙ, ενώ στις 12 και 13 Μάη θα διεξαχθεί διήμερο εκδηλώσεων της ΕΑΑΚ ΕΜΠ. Εκατοντάδες αγωνιστές που συμμετέχουν στα σχήματα της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας και στα ψηφοδέλτια αγώνα δίνουν καθημερινά τη μάχη για την επόμενη μέρα του κινήματος και της αντικαπιταλιστικής πάλης.
Αντιπαράθεση αρχών, όχι αριστερός εμφύλιος
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η επίθεση άνευ αρχών που εξαπολύουν οι δυνάμεις της επίσημης Αριστεράς στα σχήματα της ΕΑΑΚ και την αντικαπιταλιστική Αριστερά.Μάλιστα, αυτή τη φορά, δεν πρωταγωνιστούν μόνο οι δυνάμεις του ΚΚΕ (ΠΚΣ- ΜΑΣ) αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ (ΑΡΕΝ). Οι πρώτοι υπερασπίζονται τη γραμμή αποδυνάμωσης και διάλυσης των φοιτητικών συλλόγων, κατηγορώντας την ΕΑΑΚ για δήθεν… υποταγή στην κυβέρνηση και το κεφάλαιο. Αλλά και η ΑΡΕΝ φαίνεται να προτιμά την επίθεση στην αντικαπιταλιστική Αριστερά, παρά στις αστικές δυνάμεις καταγγέλλοντας την ως «γραφειοκράτες», επειδή δεν υποστηρίζει την ανασύσταση της γραφειοκρατίας της ΕΦΕΕ(!). Επιπλέον, δε διστάζει να καπηλεύεται τον ηρωικό αγώνα των 300 μεταναστών. Η ΕΑΑΚ θα συνεχίσει να αντιπαρατίθεται στη βάση αρχών, να διαμορφώνει συνολικό πρόγραμμα για το κίνημα και δεν θα κατρακυλήσει στον εμφύλιο της Αριστεράς.
Αρχιτεκτονική ΕΜΠ: Κλειστή λόγω… Μνημονίου
Του ΘΑΝΟΥ ΑΝΔΡΙΤΣΟΥ
Στο ιστορικό κτίριο της Πατησίων, όπου στεγάζεται η Αρχιτεκτονική, πολλές φορές είχαν σταματήσει τα μαθήματα, στα πλαίσια κινητοποιήσεων φοιτητών και καθηγητών. Ποιος όμως θα περίμενε μέχρι πριν λίγο καιρό, ότι θα έκλεινε λόγω έλλειψης καθηγητών και μειωμένης χρηματοδότησης; Και όμως, στην Ελλάδα του Μνημονίου όλα είναι πιθανά. Με ομόφωνη απόφαση του τμήματος, από την προηγούμενη Τετάρτη αναστέλλονται όλες οι λειτουργίες μέχρι και το τέλος της επόμενης εβδομάδας, όπου θα συζητηθεί η συνέχεια. Επίσης και η σύγκλητος τηςΣχολής Καλών Τεχνών πήρε απόφαση για προσωρινή αναστολή.
Η απαρέγκλιτη τήρηση από την κυβέρνηση του απαράδεκτου δόγματος μία πρόσληψη ύστερα από πέντε αποχωρήσεις από το δημόσιο, σε συνδυασμό με την άρση του διατάγματος που έδινε δυνατότητα καθηγητικής θέσης χωρίς διδακτορική διατριβή σε καλλιτεχνικές σπουδές, έχει δημιουργήσει μια πρωτόγνωρη κατάσταση αδυναμίας λειτουργίας τόσο της Αρχιτεκτονικής όσο και της Σχολής Καλών Τεχνών,με την ιστορική σχολή του ΕΜΠ να έχει υποστεί μείωση του διδακτικού προσωπικού κατά 40%.
Εξάλλου, το σύνολο των ιδρυμάτων στενάζει από την τρομακτική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνά το 50%, ενώ εκατοντάδες καθηγητές βρίσκονται για χρόνια απλήρωτοι ή υπό αναμονή τοποθέτησης. Είναι σαφές ότι η σύγχρονη χούντα θέλει να διαλύσει το δημόσιο πανεπιστήμιο και να το παραδώσει στις δυνάμεις της αγοράς. Και αυτό δεν θα πλήξει μόνο μικρές περιφερειακές σχολές, αλλά και τις πιο κεντρικές και με χιλιάδες φοιτητές (πχ ΤΕΙ Πειραιά). Απέναντι τους πρέπει να βρουν το φοιτητικό και πανεπιστημιακό κίνημα. Ένα πρώτο βήμα έγινε την περασμένη Τετάρτη, στο κατάμεστο αμφιθέατρο ΜΑΧ στην ανοιχτή συνέλευση που κάλεσαν οι καθηγητές της Αρχιτεκτονικής. Όμως η νίκη απαιτεί περισσότερα· διεύρυνση και βάθεμα των κινηματικών στόχων, σύνδεση των επιμέρους αγώνων εντός και εκτός πανεπιστημίων και ανυποχώρητος από τα κάτω αγώνας που θα υπερβαίνει τα ακαδημαϊκά και θεσμικά όργανα.
δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ (8.5.2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου