Η Ανταρσία στο Αιγαίο-Αντικαπιταλιστική Αριστερά για τη Χίο

Οι φετινές εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση γίνονται μέσα σε ένα εκρηκτικό κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μαζί με την τρόικα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ, με την αγαστή συνεργασία του ΛΑΟΣ και της ΝΔ, προχωρά στην σφαγή των δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας, επιδιώκοντας την επιστροφή στον κοινωνικό μεσαίωνα.

Στην εποχή του «Καλλικράτη» του «Μνημονίου», οι εκλογές για την αυτοδιοίκηση, έχουν έντονο πολιτικό χρώμα. Θα γνωρίσει ο Παπανδρέου μια πολιτική ήττα, αφετηρία για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής ΠΑΣΟΚ – ΕΕ – ΔΝΤ ή θα πάρει το πράσινο φως για να συνεχίσει την παραπέρα αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων;

Ο ίδιος ο «Καλλικράτης» αποτελεί πλήγμα όχι μόνο για τη δημοκρατία και την αυτοδιοίκηση, αλλά και για τις κατακτημένες κοινωνικές παροχές, καθώς μια σειρά υποχρεώσεις του κεντρικού κράτους (υγεία, παιδεία, πρόνοια) μεταφέρονται στους υπερχρεωμένους δήμους και περιφέρειες των οποίων επιπλέον περικόπτεται η χρηματοδότηση. Σύμφωνα με τον «Καλλικράτη» υπάρχει λύση: τοπικά «Μνημόνια».

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι σε αυτό το οικονομικό και πολιτικό φόντο οι εκλογές για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές με τον «Καλλικράτη» θα είναι εν πολλοίς σημαντικές και για τις δυνάμεις της εργασίας και των από «κάτω» και για τις δυνάμεις του κεφαλαίου και των από «πάνω».

Ήδη στη Χίο που δεν βρίσκεται μέσα σε “γυάλα” αλλά επηρεάζεται από τη γενικότερη κατάσταση, έχει κάνει μέσα από διάφορα φυλλάδια (αν μάλιστα είναι και ιλουστρασιόν ακόμα καλύτερα) ο λόγος της ανάπτυξης. Όταν όμως μια απογευματινή καταιγίδα γίνεται αιτία να πνιγεί η Χίος και να στοιχίσει μια ανθρώπινη ζωή, γίνεται φανερό ότι οι όποιες βελτιώσεις υποδομών που προτείνονται δεν εντάσσονται στην βελτίωση της ποιότητας και της προστασίας της ζωής των κατοίκων , αλλά στην ανάπτυξη της παραπέρα κερδοφορίας των εχόντων και κατεχόντων. Μεγάλο λιμάνι, μεγάλο αεροδρόμιο, ο τουρισμός στη στρεβλή ανάπτυξή του, στα “φόρτε” του. Οι εργολάβοι και η μπουλντόζα στην τιμητική τους..

Έργα… έργα… έργα… , δρόμοι… δρόμοι… δρόμοι… , λιμάνια… λιμάνια… λιμάνια…, φράγματα…φράγματα…φράγματα… γέφυρες.. κομβόι… νησίδες…. φανάρια…. μαντρότοιχοι …πλατείες…. αγάλματα.. και ”…το νερό αλμυρό” και μετά την θεομηνία το “χάος”

Ταυτόχρονα, το νέο Ελ Ντοράντο των “ήπιων” μορφών ενέργειας (ανεμογεννήτριες στο Αίπος, φωτοβολταϊκά πάρκα) έχει κάνει την εμφάνισή του. Ο καπιταλισμός είναι βάρβαρος ακόμα και στην “ήπια” μορφή του. Η προστασία του φυσικού και του πολιτιστικού περιβάλλοντος είναι έννοιες ασύμβατες με την λογική της καπιταλιστικής κερδοφορίας (βλ. Κορακάρης, Κλειδού , δρόμος κάστρου).

Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του νησιού (μαστίχα, εσπεριδοειδή, γάλα, κρασί) αντί να βρίσκονται στα χέρια των παραγωγών περνούν σε χέρια ιδιωτών για ατομική εκμετάλλευση. Η θάλασσα, ιδιοκτησία των μεγαλοϊχθυοκαλλιεργητών (βλ. Νηρέας).

Ο ελεύθερος ανταγωνισμός έχει πετάξει τις τιμές στα ύψη των συγκοινωνιών (δίνεις σχεδόν λιγότερα λεφτά να πάς από τη Χίο στην Πράγα, παρά από τη Χίο στον Πειραιά). Είναι πιο εύκολο το ταξίδι Λέσβος – Σάμος μέσω … Τουρκίας. Και οι εταιρίες να προγραμματίζουν μειώσεις δρομολογίων. Κατά τα άλλα “ανάπτυξη!

Η υγεία και οι κοινωνικές δομές, πνέουν τα λοίσθια (βλ. Οίκος Ναύτου, περικοπές φαρμάκων, ανασφάλιστοι, νοσοκομείο, Α.Μ.ΕΑ, βοηθεια στο σπιτι, κ.τ.λ). Στην παιδεία ήδη ξεκίνησε ο Καλλικράτης (κλείσιμο σχολείων Καμποχώρων, Λαγκάδας – Συκιάδας , μείωση τμημάτων στις Α.Ε.Ν κτλ.). Το πανεπιστήμιο Αιγαίου με τις νέες μεταρρυθμίσεις υποβαθμίζεται ουσιαστικά σε τοπικό κολλέγιο.

Ο “πολιτισμος”, τους είναι άχρηστος αν δεν τους αποφέρει κέρδη. Ούτε καν το θερινό σινεμά (Cine Κήπος) δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά.

Οι πρόσφυγες παράπλευρες απώλειες των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της φτώχειας, “ζωντανό υλικό” για επαναπροώθηση και οι μετανάστες “θύματα” της ξενοφοβικής αντίληψης και των αυθαιρεσιών τους (βλ Βολισσός).

Και καλά όλα αυτά, αλλά τι προτείνετε;

Σίγουρα δεν προτείνουμε “ολοκληρωμένα” προγράμματα σε ιλουστρασιόν φυλλάδια, έτοιμες λύσεις από τους “πεφωτισμένους” ηγέτες. Είναι καιρός ο κόσμος να σηκωθεί από τον καναπέ του και το χαζοκούτι και να διεκδικήσει το δικαίωμά του στη ΖΩΗ, είναι καιρός να κάνουμε ΑΝΤΑΡΣΙΑ στην κυρίαρχη πολιτική από τα “κάτω” και τα αριστερά!

Με την λογική των κινημάτων ενώνουμε τη φωνή μας με χιλιάδες, εκατομμύρια άλλους που διαδηλώνουν στους δρόμους της Αθήνας και της Ευρώπης και λέμε «φτάνει πια!».

• Λέμε όχι στο μνημόνιο, ζητούμε παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους. Παλεύουμε για αναδιοργάνωση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Η ενέργεια, οι συγκοινωνίες, οι υποδομές, η δημόσια γη, τα δάση και οι θάλασσες ανήκουν στην κοινωνία και όχι στην ιδιωτική κερδοσκοπία.

• Λέμε όχι στον «Καλλικράτη», κανένα νέο χαράτσι στους εργαζόμενους, να μην κλείσει κανένα σχολείο, να διατηρηθούν και να αναβαθμιστούν όλες οι κοινωνικές και πολιτιστικές παροχές της αυτοδιοίκησης.

Θέλουν να μας τρομοκρατήσουν με το μονόδρομό τους, με τα δικά τους αδιέξοδα, με τη «σοφία» των πολιτικών και των οικονομολόγων τους. Θέλουν να μας πείσουν να συρθούμε αδύναμοι και άβουλοι στις καταστροφικές επιλογές τους. Σε μας εναπόκειται να αποδείξουμε το αντίθετο. Και να μην ξεχνάμε ότι, όπως λέει και ο ποιητής:

«εγώ και συ και εκατομμύρια τιποτένιοι σαν και εσένα και σαν και εμένα. Υποκριτές, φιλόδοξοι, μικρόψυχοι, εγωιστές, δειλοί εμείς κρατάμε, μες τα ένοχα παράφορα τούτα χέρια τις τύχες του κόσμου. Να το θυμάσαι αυτό».

(Τάσος Λειβαδίτης, «Συμφωνία αρ. 1», 1957)